Update and a Welsh Quilt

Het is alweer anderhalf jaar geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb!
Intussen is er veel gebeurd. Veel verdrietige maar ook mooie dingen, en dan natuurlijk wennen aan de nieuwe omgeving.
Inmiddels heb ik de draad weer opgepakt en vond dat ik weer eens een blogje moest schrijven.
Ik heb vooral aan de Welsh quilt voor kleindochter Hope gewerkt. 

It is 18 months ago that I wrote my last blog!
In the meantime a lot has happened. Sad and also happy things, and of course I had to get used to the new environment. Now I have picked up my threads again, and thought I'd better write a blog!
Most of the past months I worked on the Welsh quilt for granddaughter Hope.

Omdat ze zo van roze en paars houdt, is de achterkant een roze stofje.

Because she loves pink and purple so much, I made the backing of a pink fabric.

Eindelijk was het quilten klaar, en ging ik repen snijden van dezelfde roze stof voor de binding.....

At last the quilting was finished, and I cut strips of the same pink fabric for the binding....

...en aan elkaar zetten, zodat ik de hoeken mitred kon doen.

...and put them together, so that I could mitre the corners. 

Toen die er met de hand aangezet. De hele quilt is met de hand gedaan.

Then I stitched it on by hand. The whole quilt has been done by hand. 

Ja, dat leek wel goed. 

Yes, that looked fine.

Even een foto vanaf de overloop, gemaakt door mijn lief. En opgestuurd naar Texas. Niet zonder angst, want o, als hij eens niet over zou komen? Natuurlijk wel met aangetekende post.

A picture from the stairwell, taken by my husband. And then I could send it off to Texas. Not without trepidation, for what if it should get lost? Of course I did send it tracked and signed.

Na drie weken was hij er nog niet, en ik begon me wel behoorlijk zorgen te maken. Hij scheen in Chicago te zijn blijven steken. Maar mijn vriendin Anne-Marieke wist zeker dat hij vast bij de douane was... Dat hielp.
Intussen een vliegend twee-daags bezoekje aan mijn moeder (97) in Nederland. Schiphol was in kerststemming.

After three weeks it still had not arrived and I was getting very worried. It looked as if it had got stuck in Chicago. But my friend Anne-Marieke  was certain that it was with the customs... That helped. In the meantime I flew to Holland for a quick two day visit to my 97 year old mother. Schiphol was ready for Christmas.

Maar eindelijk, 4 weken later, zou de quilt bezorgd worden, en ik kreeg een telefoontje of ik wilde Skypen. Ja natuurlijk, zo kon ik het mooi meemaken. Hope wist nergens van!

But finally, 4 weeks later, the quilt was out for delivery, and I got a telephone call. Did I want to Skype? Yes, of course, it would be lovely to see her unpack it. Hope knew nothing about it at all.

Haar broertje Josiah ook niet, anders had hij het geheim misschien wel uit opwinding verklapt... Eindelijk kon ze de quilt zien....

Neither did her brother Josiah, otherwise he might have told the secret out of sheer excitement... At last she could see the quilt....

En ze was er erg blij mee ...:) Gelukkig! Het was koud in Texas, dus ze kon er lekker onder kruipen.

And she loved it....:) Great! It was cold in Texas so she could snuggle underneath it.

Inmiddels heb ik nog weer een paar besjes vastgezet....

In the meantime I have been sewing a few berries......

...aan een Stonefields blokje.

.....on a Stonefields block.

En de kerstboom staat er ook weer!

And the Christmas tree is up again! 

Fijne en gezellige Kerstdagen allemaal!

A very Happy Christmas to you all!

Jane