I love quilts, especially antique quilts, either applique or pieced,
and I want to share my journeys in quilting !

But, my "Threads and Treasures" sometimes include embroidery, painting, or spinning wool
and weaving
.

It is great that you are visiting, and I hope you feel at home here.
I would love it if you left a comment.

My website is www.janequilter.uk




Wednesday 4 April 2012

"...Elaine..."

A sad story this time......
In Balmesh we had two neighbours. One was called Anne, and lived with her husband and son a few hundred yards down the road towards the village.
Our other neighbour was Elaine....

Een verdrietig verhaal deze keer...
In Balmesh hadden we twee buurvrouwen. De ene, die Anne heette, woonde een paar honderd meter verder richting het dorp. 
Onze andere buurvrouw heette Elaine....


She lived further up the hill with her husband, 2 small dogs, in a cottage that we could see from our breakfast-table, and there were 5 donkeys in the field....

Zij woonde verder de heuvel op, met haar man en twee kleine hondjes, in een cottage, dat we vanaf onze ontbijttafel konden zien....en er waren 5 ezels in hun weiland....
After we had lived in Balmesh about a year, we heard that Elaine was diagnosed with ovarian cancer. I did not know her very well, so I visited her. because I did have breast cancer two years before, and had chemo and radiation, we could talk about it. She had an operation first, and then chemo.

Nadat we een jaar in Balmesh hadden gewoond, hoorden we dat bij Elaine eierstokkanker was vastgesteld. Ik kende haar toen nog niet goed, dus ik ging erheen. Omdat ik zelf twee jaar daarvoor borstkanker had gehad met chemo en bestraling konden we er over praten. Zij kreeg eerst een operatie, en toen ook chemo.
When the chemo was finished we went out for the day, to celebrate. On the way home we heard that our other neighbour, Anne, was in hospital.
Because it was lambing time, I looked after all the pet lambs (hence Midge, see previous story). Fluffy was one of those lambs....
 
Toen de chemokuren waren afgelopen gingen we samen een dagje uit, en op de terugweg hoorden we dat onze andere buurvrouw Anne in het ziekenhuis lag. 
Omdat in die tijd niewe lammetjes kwamen, zorgde ik voor alle lammetjes die geen moeder hadden (vandaar Midge - zie vorig verhaal). Fluffy was een van die lammetjes...

She was not big friends with Midge, because Fluffy always  stood with her front feet in the red box, and Midge wanted that too....

Ze was niet zulke goeie vriendjes met Midge, want Fluffy stond altijd met haar pootjes in de rode doos, terwijl Midge dat ook wel graag wilde...

Sadly, Fluffy did not survive, and about the same time Anne told us she had  cancer of the pancreas, and was given two years. She died two months later. She was only 53. Elaine and I sat next to each other in church at the funeral service, and we felt that we were only two left in the boat now.
Anne's husband and son came over to have a meal with us regularly. It was a sad time, because around the same time I found a sweet little calf 'Ernest' dead one morning (left in the photo). The black calf is Angus, who is mentioned on one of the other borders in the quilt. On a farm, death is always round the corner....

Jammer genoeg heeft Fluffy het niet gehaald, en ongeveer indezelfde tijd vertelde Anne ons dat ze alvleesklierkanker had en nog twee jaar te leven had. Zij overleed na een paar maanden, ze was nog maar 53. Elaine en ik zaten naast elkaar in de kerk tijdens de begrafenisdienst, en we hadden het gevoel dat we nu nog maar met z'n tweetjes in het bootje zaten. De man van Anne en haar zoon kwamen daarna regelmatig bij ons eten. Het was een droevige tijd, ook al omdat ik in diezelfde tijd een lief klein kalfje 'Ernest' 's morgens dood in de stal vond (de zwart-witte links op de foto).  Het zwarte kalfje is Angus, die op de andere rand in de quilt staat. Op een boerderij is de dood altijd dichtbij....


After a few months Elaine had to have more chemo. It was a great disappointment, and I made a small cushion for her of her little house in tapestry, surrounded with quilting fabric. It was the view from our morning room.

Na een paar maanden bleek dat Elaine weer chemokuren moest hebben. Het was een vreselijke teleurstelling, en ik maakte een kussentje voor haar van hun huisje in gobelin met stofjes eromheen. het was het gezicht op haar huisje vanuit onze ontbijtkamer.

During the next spring there was another rejected lamb, that we called Larry. Here is a picture of Larry in the orchard, with Midge, who was a year older...

De lente daarop was er weer een wees-lammetje, die we Larry noemden. Hier staat Larry in de boomgaard met Midge, die dus al een jaar ouder was..
Elaine loved Larry, and I made a small oilpainting for her, where she is cuddling Larry, with her house in the background.... She was very happy with it.

Elaine was er weg van, en ik maakte een olieverf schilderijtje voor haar, waar ze Larry aan het knuffelen was, met haar huisje in de achtergrond... Ze was er erg blij mee.

Things did not go well with Elaine, and a year later, a year before we moved to Wales, she died. She was 57. She had become my best friend, and I missed her terribly (still do). Her husband came to have a meal with us several times, and I felt as if I could still do something for Elaine.
My morning walk through the fields was not so attractive anymore, because as soon as I got to the top of the field I could see her house...

Het ging niet goed met Elaine, en een jaar later ,een jaar voordat wij naar Wales verhuisden, overleed ze.
Ze was 57. Ze was mijn beste vriendin geworden, en ik miste haar vreselijk (nog steeds). Haar man kwam ook geregeld bij ons eten, en het was net of ik dan toch nog iets voor Elaine kon doen.
Mijn wandeling door de weilanden elke morgen was nu niet meer zo aantrekkelijk, want ik zag haar huisje zogauw ik de hoek omging boven in het weiland...

Next time you can see how the little blocks look around the letters. At our quilt group we have sorted them out in order....

Volgende keer kun je zien hoe de kleine blokjes om de letters heen komen te staan. Op de bee hebben we ze al wat bij elkaar gezocht...

My back is getting a little better, but I cannot sit for a long time yet, so there is not a lot of progress with the quilt... but that will come.
Have a great day,

Met mijn rug gaat het iets beter, gelukkig, maar ik kan nog niet erg lang zitten, dus de quilt is niet erg opgeschoten.....maar dat komt wel.
Groetjes
Jane

31 comments:

Heleni said...

Ach Jane, wat een triest verhaal. Daar word je echt niet vrolijk van. Ik kan me voorstellen dat je haar(hun) vriendschap mist. Ze waren ook nog erg jong. Wel fijn dat je goede herinneringen aan beide buurvrouwen hebt.
Gelukkig dat het met je rug wat beter gaat.

groet Heleni

Quilting Moesje said...

Verdrietige verliezen ... ook dierbare en warme herinneringen ...
Ik lees het met ontroering ... maar vooral fijn dat je zo',n fijne vriendschap met ze hebt gehad ... en hun dierbaren ....
Dat is toch het belangrijkste ... vriendschap ...
Mijn moeder werd ziek op haar 50e en overleed toch nog plotseling op haar 54 e ... Daarom ook wat herkenbaar ,,,
Liefs,
Simone

Dear Jo said...

Zo veel mooie herinneringen en toch zo veel verdriet en verlies.
Maar het maakt de quilt steeds weer een beetje specialer. Voor jou, maar ook voor ons als kijkers en lezers. Nu denken we aan deze, veel te jong, gestorven vrouwen die voor jou belangrijk waren. Ik vind het bijzonder dat je dat met ons deelt.

Thea said...

Wat een ontroerend verhaal Jane. Mooi dat je zoveel in je quilts kunt verwerken. Je bent een kunstenares.

Diane-crewe said...

thank you for sharing this with us xx

Miny said...

Wat een verdriet, wat kan er dan veel in je omgeving gebeuren. Wel bijzonder hoe je dit verwerkt in de quilt.

Groeten Miny

Marijke said...

Ja inderdaad een heel triest verhaal!
Maar jij bent ook een bewijs dat sommige mensen erg sterk uit de strijd komen en een troost zijn voor anderen, bovendien verwen je ons met het laten zien van onwijs mooi quiltwerk!
groetjes Marijke

Ineke said...

Wat een verdrietig verhaal, moest even een brok(je) wegslikken.
Je blokjes worden erg mooi!!!
Ik wens je alvast Fijne Paasdagen
Groetjes, Ineke
http://inekehulzebos.blogspot.com/

Ageeth Dorsman said...

Wat een aangrijpend verhaal, met zo-
veel verdriet in een blog-stukje...
Beide buurvrouwen waren nog zo jong,
veel te jong om nu al te verliezen.
Fijn, dat je hen tot steun hebt kunnen
zijn en een mooi gebaar, dat zij nu
ook in jouw prachtige quilt een eigen
plekje krijgen. De herinneringen leven
zo voort.
Groetjes van Ageeth

quilting Jeannet said...

Wat een ontroerend verhaal Jane, je kan het zo wel in een boek optekenen en dan de quilt er bij.

Inge said...

Wat kan jij mooi vertellen, Jane. Je verhaal ontroert en geeft tegelijkertijd een mooi beeld van jouw leven indertijd met je twee buurvrouwen, die je zo dierbaar waren. En nu ben je nog maar alleen over en komen al je herinneringen weer tot leven tijdens het maken van deze prachtige quilt. Heb je soms ook niet even het gevoel dat je vriendinnen goedkeurend over je schouder meekijken? Ik stel me zomaar voor dat ze dat doen....
Wat woonde je trouwens in een schitterende omgeving. Ik geniet erg van de prachtige foto's.
Ik wil ook nog even zeggen dat ik aan je gezicht kan zien dat je hartstikke veel van je schapen gehouden hebt.
Bedankt voor dit mooie verhaal!

Groetjes,
Inge

Marloeskreatief said...

wat een aangrijpend verhaal wat je zo mooi vertelt,de herrinneringen blijven gelukkig maar vriendschappen op deze manier te moetenmissen doet pijn ,sterkte met de rug toot de volgnde keer,je maakt en schilderd prachtig gr marloeskreatief

PASSIE FLOWER said...

Wat een ontroerend en aangrijpend verhaal.
Dit is een quilt in wording, die een diepe indruk achter laat. Sterkte en beterschap met je rug.

Robin said...

Such a sweet sad post for today. People walk into our lives and just when we finally feel comfortable, "life" jumps in and changes everything. I'm so glad you have the memories.

Willy said...

Heel triest, het zo jong overlijden van je beide buurvrouwen.
Wat schilder je prachtig, dat was een heel bijzonder geschenk voor haar en het geborduurde kussentje ook.

Willy said...

Heel triest, het zo jong overlijden van je beide buurvrouwen.
Wat schilder je prachtig, dat was een heel bijzonder geschenk voor haar en het geborduurde kussentje ook.

Judith said...

And that's the way life goes....... We krijgen het niet voor niets, dat blijkt ook weer uit dit openhartige verhaal. Wat kunnen mensen toch intens gemist worden. Je hebt straks, nu eigenlijk al, een wel hee bijzondere quilt. Sterkte met je rug. Groetjes uit hoevelaken,

Sew Create It - Jane said...

Sounds like you had two wonderful friends. Thanks for sharing your story.

Antje uit Urk said...

Wat een verdrietig verhaal Jane! Ik hoop zo dat het maken van deze quilt je helpt bij het verwerken van je gemis...al zal het nooit helemaal weggaan!
Lieve groet uit Urk.

Heather said...

What a sad but beautiful story. You are clearly a wonderful friend. I am sure you are a blessing to all who know you. Hope you are feeling better soon.

Janet said...

I love reading your stories and how they connect to your quilts and paintings. It's such a blessing to have wonderful friends and you had two right by you. Thanks for the lovely post.

Supergoof said...

Lieve Jane, jij bent een waar kunstenares zoals je schildert met lapjes & gevoelens.
Ben er stil van.
Lieve groetjes uit Nederland.

conny's quilts en creaties said...

Met het maken van deze quilt ben je meteen een groot deel van je leven aan het verwerken. Indrukwekkend verhaal alweer en zo mooi hoe je dat dan vorm geeft in je quilt..... Een heel bijzonder project.

Carin said...

Ohh Jane wat een verhaal, ik moest een paar keer slikken, zeker omdat een goede vriendin van mij ruim 14 dagen terug ook overleden is aan alvleesklierkanker. Maar wat heb je het mooi in je quilt verwerkt, zo wordt die nog specialer.
Ik moet je wel zeggen dat je werkelijk schitterend kunt schilderij want het schilderij dat je voor Elaine maakte is echt prachtig !!
Fijn dat het iets beter met je rug gaat, doe maar rustig aan.

Ieke78 said...

Ik kreeg kippenvel van je verhaal. Die quilt wordt gewoon gemaakt van één brok liefde.

Guusje, said...

Wat is dit idd verdrietig om te lezen. Kan me zo goed voorstellen dat je haar nog steeds erg mist, ik mis mijn vriendin ook nog steeds en moet steeds vaker aan haar denken zij is ook niet meer. Wat heb je prachtige stukken gemaakt voor je vriendin en je quilt die wordt wel heel erg bijzonder zo.
Fijne Paasdagen.

ineke said...

Jee wat een verdrietige momenten. Wat een mooie verwoording heb je in dit logje verwerkt.Sterkte met de rug en fijn weekend. groetjes ineke

Hennie said...

Wat een verdrietig verhaal Jane.
Deze quilt zit vol met herinneringen geweldig hoe je hem verwoord en maakt.

Sterkte met je rug, groetjes Hennie.

Carolien said...

Och jee, Jane, wat een droefenis kom je van tijd tot tijd tegen en wat ben je met elkaar verweven geweest vanwege ziekte etc. Dan wordt het gemis groot! Ik kan me dat zo goed voorstellen ...

Je schildertalent was me een leuke verrassing, wéér een nieuwe (en artistieke) kant ontdekt. Prachtig schilderij!

Bedankt voor deze post en groetjes, Carolien

Kate Brown said...

What a sad story, yet you were so blessed in so many ways. It doesnt stop the pain of loss, but you are still surrounded by so many wonderful things. May they bring you joy.

Balsemien said...

Hoi Jane,
Was een poos niet wezen lezen hier en ben onder de indruk van je verhaal. Om twee nog jonge mensen uit je directe omgeving te verhuizen is niet niks, zeker als er mensen achterblijven die ook hun verdriet hebben. Wat lief dat je die zo trouw ondersteund hebt! Je schilderijtje ontroerde me...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...